Allemaal blije gezichtjes!!!

Dag lieve mensen!

Hier dan het verhaal over het eerste uitstapje met de kinderen naar El Paredon. Om meteen met de deur in huis te vallen, het was een groot succes! Maar dat hadden we tevoren natuurlijk ook wel kunnen bedenken. Het was prachtig weer, een supermooi strand, een mooie rivier tussen de mangrove bossen, enthousiaste kinderen, net zo enthousiaste vrijwilligers en leraren en natuurlijk onze geliefde vrienden van El Paredon inclusief hun paradijs waar ze wonen!
Om 4:30 ging mijn wekker af, we zouden namelijk vroeg vertrekken zodat de dag zo lang mogelijk kon zijn. Om 5:10 stond Adolfo dan ook keurig op tijd voor de deur en om 5:15 stonden we bij de Panaderia van Baily op de stoep. Jeffrey (een Engelsman) woont ook bij ons in het gezin en hij wilde graag ook een bijdrage leveren aan deze excursie met de kinderen. Zijn lerares Spaans heeft een bakkerij en samen met haar had hij geregeld om brood en frijol (bonenpuree) te regelen voor de kinderen om mee te nemen. Ieder betaalde de helft. Superlief toch! Dus daar stond Baily om 5:15 met een enorme doos met broden, een zak vol met cakejes, een bak vol met bonenpuree en ook nog eens 25 flesjes cola allemaal voor de kinderen. Echt lief!
Vervolgens op naar het central park, waar we de andere vrijwilligers op zouden pikken. Met ongeveer 8 man achterin de pick up van Adolfo, goeiemorgen! Eenmaal in Alotenango bij Bendicion de dios treffen we de leraren en kinderen, in feite waren ze er allemaal en klaar voor vertrek. Ontzettend leuk om zo op de vroege ochtend al die zenuwachtige gezichtjes te zien, ze hadden er duidelijk zo’n zin in! De dag ervoor ook, constant vragen van seno seno seno manana vamonos!?
En daar gingen we dan, wij met Adolfo in de auto alvast vooruit en de kinderen, leraren en vrijwilligers in de bus. We zouden elkaar weer zien in Sipacate, een dorpje vlakbij El Paredon, want de bus kan niet rijden tot aan El Paredon, de enige weg die daar naartoe gaat is veel te hobbelig. Dus wij met een boot van EL Paredon naar Sipacate en ja daar waren de kinderen. Superleuk ook dat Marie en Karine er waren. Deze twee franse meisjes hadden 3 maanden intensief gewerkt met de kinderen. Afgelopen vrijdag was hun laatste werkdag. Maar ze gingen nu eerst nog naar El Paredon om de kinderen nog eenmaal te ontmoeten. De kinderen wisten dit niet dus dit was een grote verassing voor de kinderen en een groot succes, de kinderen NOG meer blij dat zij er ook bij waren, geweldig.
Vervolgens hield Adolfo een mooi begin verhaal over de rivier, het mangrove bos, de vogels, de oceaan die ze zouden gaan zien en nog een educatief verhaal over al het afval dat de rivier meebrengt vanuit het hele land. Een mooie verbinding tussen El Paredon en Alotenango… De kinderen luisterden allemaal erg aandachtig, ook heel mooi om te zien.
Vervolgens met zijn allen op de boot. Met twee boten gingen we varen op de rivier. Voor sommige kinderen of waarschijnlijk de meeste kinderen de eerste keer op een boot. Uiteindelijk zijn we naar het punt gevaren waar de rivier uitmond in de zee, hier zagen de kinderen voor het eerst de zee. We zijn daar even aan land gegaan en dat was ook echt super. Sommige kinderen wat bang voor de golven, heel voorzichtigjes met een voet in het water en dan snel wegrennen als de golf eraan kwam. Schelpen rapen alsof je leven ervan af hangt en vooral een en al stralende gezichten!
Vervolgens weer op de boot richting een stuk rivier waar schildpadden zich bevinden. Dit wist ik helemaal niet, maar daar zaten dus best veel reuze schildpadden. We hebben ze helaas niet zoveel gezien, maar wel her en der een hoofd, enorm! Wel gaaf dus en de kinderen wilden het ook dolgraag zien, ze zaten heel braaf heel stil in de boot zodat de kans groter was dat er een boven water zou komen.
Toen zijn we naar een stukje land gevaren dat tussen de oceaan en de rivier in ligt. Hier konden de kinderen kiezen wat ze wilden gaan doen. Zandkastelen bouwen, poedelen in de zee, zwemmen in de rivier, voetballen op het strand, lekker luieren enzovoorts. De meeste kinderen kozen voor het zwemmen in de rivier, een groot feest! Adolfo had ook de surfboards en de kajaks meegenomen. De jongens van El Paredon namen om de beurt een kind mee op een surfplank om verder de rivier op te gaan. Of in aan kajak de rivier op ‘kinderen zelf varen’ of half liggend op een surfplank zwemles geven. Ik had ook een surfplank en telkens ging ik met een kind erop de rivier op, echt superleuk. In het begin waren ze vaak toch wat angstig om eraf te vallen, maar sommigen werden al snel natuur talenten en peddelden zo een eind weg met hun armen. Vervolgens helemaal trots aan al hun vrienden vertellen wat ze gedaan hadden, echt leuk! Ook kinderen die graag mee wilden op je rug om een eindje te zwemmen, echt heel gaaf allemaal. Uiteindelijk was ik kapot van al het gezwem en toen kwam gelukkig de lunch. Adolfo had dit gekocht en Olivia (de kokkin van het surfkamp) had voor alle 75 mensen de lunch voorbereid, superlekker ook nog! Echt dat vrouwtje kan koken, een schat van een mens : ) Ook was er meer dan genoeg ‘fresco’ en water voor iedereen. En niet alleen ik genoot, iedereen zat heerlijk te eten en ff bij te komen.
Vervolgens ging het feest nog ff door met nog meer springen in zee of zwemmen of voetballen enzo. Totdat het kwart voor drie was en het tijd was om langzaamaan om te gaan kleden. Intussen gingen de jongens van El Paredon de zee in met hun surfboards om een show te gaan geven. Iedereen stond aan de kant te kijken om nog even te genieten van het strand, het spektakel en de zon. En vervolgens was het dan al tijd om te gaan!
Alles en iedereen kwam Adolfo nog even bedanken voor de supermooie dag die ze hadden gehad. De kinderen hadden genoten, maar zowel hadden de vrijwilligers en leraren. Oftewel helemaal geslaagd!!
Gelukkig mochten wij dan ook nog even blijven. We hadden expres onze werkdagen verwisselt. Officieel werken we vrijdags niet. Hoewel er vaak vrijdag iets aan de hand is, waardoor we toch vrijdag ook weer werken. Deze keer echter niet maar hebben we de woensdag vrijgenomen en werken we daarom vrijdag. Op deze manier konden we nog een nachtje El Paredon eraan plakken, de laatste nacht samen met onze vriendinnen uit Frankrijk Karine en Marie!! Ben heel blij dat we daarvoor gekozen hebben. We hadden uiteraard weer een superavond en de volgende dag een tragisch afscheid… Echt het voelde zo raar om hun zo uit te zwaaien bij de rivier. Daar gingen ze dan… gelukkig bleven we achter met alle vrienden van El Paredon, voor velen een grote jankpartij en elkaar troosten. Ook wetend dat wij niet over al teveel tijd afscheid zullen moeten nemen van elkaar. Bahbah, dat was dan wel even een minder gedeelte van het verhaal, heb er echt geen zin in! Maar gelukkig hoef ik zelf echt pas afscheid te nemen eind juli, dus dat duurt nog ff, fiew weer ff vrolijk!

Maar voorlopig nog wel meer vrolijkheid. Nog een keer El Paredon voor de deur bijvoorbeeld met de tweede groep kinderen (iets jongere kinderen). Daarnaast gaan we dit weekend hoogst waarschijnlijk naar Coban en omgeving waar we de mooiste stukken natuurgebied kunnen bekijken zoals grotten en watervallen. Vervolgens zullen we nog een keer naar Xela Quetzaltenango gaan om een lagoon en indianendorpje te bewonderen en natuurlijk gaan we nog allemaal spullen kopen en ‘uitdelen’ volgende week voor onze stage, aan de gezinnen van Bendicion de dios, wat uiteraard ook een superleuke taak is! : )

Genoeg dus nog om naar uit te kijken en vervolgens gewoon nog een dikke maand reizen met mijn vriend, beste vriendin en nog twee relaxte gasten. Pfff wat wil je nog meer!

Viva Guatemala!
Groetjes van Marieke!!! Y hasta la proxima!