Cien gallinas!!!

HONDERD KIPPEN!

Dag allemaal!

Dit keer een kort weblog bericht, want ik ben afgelopen weekend super ziek geweest. Ik ga het dus alleen over de kippen hebben, dat is al meer dan genoeg! : ) Ik denk dat ik iets verkeerds gegeten had.... Gelukkig waarschijnlijk geen parasieten of iets dergelijks aan over gehouden, want ik voel me vandaag toch al wel weer stukken beter. Dus ik hoop dat ik morgen weer aan de slag kan. Er is tenslotte genoeg te doen!

Afgelopen week heb ik het namelijk erg druk gehad. Zoals gewoonlijk heb ik ’s morgens steeds mijn klasje, maar daarnaast heb ik woensdag, donderdag en vrijdagmiddag meegeholpen om het kippenhok klaar te maken. Ik begrijp nog altijd niet waarom, maar INEENS moesten en zouden die kippen zaterdag geleverd worden! We hadden dus slechts drie (mid)dagen om ons hier op voor te bereiden, lekker hectisch dus. Er was eigenlijk totaal geen plan gemaakt over hoe we dat kippenhok eens zouden gaan bouwen. Hooguit een plannetje van Julio, wat neerkomt op een supersimpel kippenhok. Gewoon met hout een geraamte maken, daartegenaan gaas spijkeren, golfplaten dak erop, deurtje erin en je hebt een kippenhok! Nouja zo moest het dan maar! En wie moesten dat dan gaan maken? Julio zelf moest woensdag en donderdagmiddag naar Guatemala city voor besprekingen, dus hij vertrouwde erop dat ik dat samen met profe Mario en wat jongens (van ongeveer 16 jaar) van de Conalfa klas dat wel zouden kunnen doen, fijn!

Gelukkig werkt er momenteel bij Bendicion de Dios een Nederlandse man. Hij is hier bijna een jaar aan het werk en zijn vrijwilligerswerk is zeg maar ‘de klusjesman’ van Bendicion de Dios zijn. Iedereen noemt hem dan ook ‘Ton de man die alles kan’! Ik heb hem dan ook uiteraard gevraagd om alsjeblieft als hij tijd had ons te komen helpen met het bouwen van dat hok. Gelukkig had Ton door verschillende omstandigheden zowel woensdag als donderdagmiddag tijd om ons te helpen. Dankzij Ton zijn daarom de metingen bijvoorbeeld GOED uitgemeten. Als je dit aan de jongens van Conalfa had overgelaten dan hadden ze alles op het blote oog gemeten en bijvoorbeeld ook gezegd van ‘Vier meter breed? Dat is dan 1,2,3,4 grote stappen!’. Ja, zo werkt dat dus niet! Ik bedank bij deze dan ook Ton voor zijn hulp om ons het goede pad op te helpen! Helaas konden we niet erg snel vooruit, want het hout werd niet geleverd. Manana manana... Dat konden we natuurlijk niet gebruiken! Door een persoonlijk bezoekje de volgende ochtend vroeg, kregen we het voor elkaar dat het de volgende middag gelukkig wel aanwezig was. Wel net wat te weinig, maar oke, we konden tenminste al een flink stuk bouwen.

Bij het houtbedrijf hadden ze trouwens achterin ook een kippenboerderij. Hier wilde ik natuurlijk maar al te graag een kijkje nemen. Ik had namelijk best wel wat discussies gehad met Julio over hoe we het kippenhok zouden moeten maken. Met mijn Nederlandse instelling denk je aan een nachthok met daarnaast een (welliswaar overdekte) buitenren voor de kippen. Het stuk grond dat we huren beslaat flink wat vierkante meters, dus plaats genoeg zou je zeggen! Julio had het echter over het bouwen van een hok van 3 bij 4 meter. Voor honderd kippen! Niks geen nachthok, gewoon een hok van 12 vierkante meter en dat was het dan. Daar kon ik dus niet over uit. Met mijn Nederlandse hoofd zag ik het al helemaal voor me. Kippen die hutje mutje op elkaar zitten, slechte hygiene, als ze willen lopen dat ze over elkaars koppen zouden moeten lopen. Dat kon naar mijn mening natuurlijk niet! Julio probeerde me te overtuigen dat het ten eerste helemaal niet zo klein was als ik dacht. De kippen zouden volgens hem voldoende ruimte hebben om te lopen. Tenminste, minimaal genoeg ruimte voor elke kip. Maar daarnaast moest ik me vooral goed indenken, dat wanneer kippen de ruimte hebben om te lopen, ze ook meer voedsel en dergelijke nodig hebben. Veel hogere kosten dus, waardoor ook de prijzen per ei uiteindelijk flink hoger zullen liggen. Dit had hij besproken met de kippen leverancier. Die had aan Julio flink wat dingen uitgelegd en adviezen gegeven over o.a. de afmetingen van het kippenhok. En ja ik weet het zelf ook wel, scharreleieren of biologische eieren zijn inderdaad duurder. Dat is wel een mooi principe voor rijke landen mensen die dat kunnen betalen, daar was Julio het helemaal mee eens. Maar hier in Alotenango moet je natuurlijk een andere instelling hebben. Een zo goedkoop mogelijke productie is noodzakelijk. De eieren zijn tenslotte voor de verkoop aan de families van Bendicion de Dios! Ik begreep dit dan ook wel, en besloot mijn instelling maar eens even helemaal om te gooien. Vooral toen ik de kippenboerderij achter de houtzagerij zag, waar 500 kippen in een hok zaten, heb ik me er toch maar geheel bij neergelegd. Zo slecht hadden die kippen het eigenlijk helemaal niet. Ik heb in Nederland wel eens gezien hoe scharrelkippen het hebben. Nou dat is eigenlijk nog niet eens zoveel beter als een legbatterij kip. Ja, ze kunnen lopen. Maar dan wel over de koppen van andere kippen! Misschien hebben onze kippen in Alotenango het dan nog wel beter!

Maargoed. Vrijdag moest er dus nog flink gewerkt worden. Gelukkig kwam er van allerlei kanten hulp. Ton was er niet meer, maar een aantal jongens van Conalfa, twee jongens van Basico (middelbare school), twee zoons van Marta Julia, een aantal vrijwilligsters, profe Mario en ik deden wat we konden. Natuurlijk was het nu ook slechts een kwestie van afronden waar we woensdag en donderdag aan gewerkt hadden, dat scheelde een hoop. In tegenstelling tot de woensdag en donderdag, waarbij de meesten nou niet bepaald door hadden hoe ze aan de slag konden, zat de werksfeer er op vrijdag flink in! Iedereen hielp mee, dat was wel mooi om te zien. Het was dan ook vrij snel af, we gingen bijna allemaal rond 17:00 uur al richting huis. Het enige wat nog ontbrak, was het maken van de deur. Daarvoor moesten we nog hout door midden zagen en dergelijke. Een zoon van Marta Julia (een van de deelnemende moeders aan het project), bood aan om dit voor ons te maken. Hij zou zorgen dat hij het de volgende dag voor aankomst van de kippen af had.

En ja, toen werd ik die vrijdagnacht dus ziek. Niet zo’n beetje ook niet. Wat voelde ik me ellendig, niet normaal! Dat was vooral toen ik opstond. Ik wilde natuurlijk perse opstaan, want ’s middags zouden de kippen bezorgt worden in Alotenango. Julio zou me nog bellen hoe laat precies. Waarschijnlijk had ik vrijdagavond iets verkeerd gegeten ofzo, want achteraf bleek Kim ook wel een beetje last te hebben gehad zaterdag van haar maag. Alleen niet zo erg als mij. Want sjonge jonge wat een ramp! Zelfs als ik water wilde drinken ging dat niet. Het drinken was geen probleem, maar de daarop volgende minuten voelde ik me ellendig!! Totdat het er weer uit kwam, want alles wat ik innam kwam er meteen weer uit. Zelfs water! Ook moest ik helaas ontzettend vaak naar de WC, geen pretje kan ik zeggen. Maar daarna voelde ik me steeds wel veel beter. Ook toen Julio me belde dat hij in Antigua was en vroeg of ik mee wilde rijden naar Alotenango voor de kippen. Op dat moment voelde ik me eventjes wat beter en ik wilde zo graag de kippen in hun hok zien, dat ik tegen Julio zei dat ik wel mee wilde. Ik dacht bij mezelf: als ik maar niks meer eet of drink, dan komt er ook niks uit! Voor de zekerheid nam ik nog een plastic tas mee in de auto, voor het geval dat. Achteraf gezien denk ik, als je al zo de auto in stapt, kun je beter thuis blijven. Maarja, als je zo graag wil helpen.....

Ik kwam daar dus aan en was dolblij dat ik de auto uit kon. Met trillende benen liep ik naar het kippenhok, zo belabberd voelde ik me van die rit. De kippen bleken net gearriveerd te zijn en liepen rond in het hok. Ik kon me er alleen niet bepaald om interesseren, het enige waar ik aan dacht was, pfff ik moet zitten! Ik ging dus maar gauw zitten op een zak zaagsel. Bons bons, ook weer die koorts! Dit was echt niet goed. Ik had wel een flesje water bij me waar ik ontzettende trek in had, maar uit angst om weer over te geven nam ik maar niks. De eerste die opmerkte dat ik ziek was was Marta Julia. Zodra ze me zag zij ze het meteen. Wat een lief mens is dat toch ook. Ik heb echt wel een band met haar, natuurlijk ook vanwege onze hulp twee jaar geleden. Maar oke dat is een ander verhaal. Ik voelde dat ik me alleen maar slechter begon te voelen, dus ik denk ik kan beter naar huis gaan. Ik wilde teruglopen richting Bendicion de Dios om Julio te vertellen dat ik toch maar naar huis ging. Maar al na een paar meter gelopen te hebben dacht ik bij mezelf van pffff ik moet zitten! Dus ik ging ff zitten op een stoepje en gelukkig kwam toen Marta Julia. Die had me zien aanwandelen en dacht al dat dat niet goed ging. Ze stuurde twee zoontjes erop uit om Julio te gaan zoeken voor me. Dat hij maar zo snel mogelijk moest komen om me met zijn auto naar huis te brengen. Want een busrit dat kon helemaal niet. Gelukkig werd Julio toch nog vrij snel gevonden. Hij heeft me naar huis gebracht waar ik vervolgens het hele weekend heb uitgeziekt. Ik heb heel weinig gegeten, maar gelukkig merkte ik al gauw dat ik met veel slapen me al stukken beter voelde. Ook hield de diarree al vrij snel op, waardoor ik denk dat ik gelukkig in elk geval geen parasieten heb. Voor mij duidelijk een geval van iets verkeerds gegeten vrijdag, wat mijn lichaam zaterdag dolgraag eruit wilde stoten. Toch voelde ik me hier en daar ook nog wat koortserig en uiteraard vrij slap van het weinige eten, dat ik besloot om vandaag toch ook zeker nog maar thuis te blijven om aan te sterken.

Hopelijk morgen weer naar Alotenango, eens kijken hoeveel eieren er al zijn!

Tot slot van dit bericht wil ik nog even een oproep doen aan alle lezers van mijn weblog. De kippen die er nu zijn, zijn allemaal op voorschot betaald door Bendicion de Dios. Op dit moment is stichting Esperanza namelijk bezig met een inzamelingsactie om geld hiervoor in te zamelen. De oproep is dan ook aan iedereen om mee te helpen en een bijdrage te leveren aan dit project. KOOP EEN KIP! en doneer 5 euro aan stichting Esperanza rekeningnummer 1362.31.861 o.v.v. ‘koop een kip’! Voor meer informatie over de acties van stichting Esperanza en dit project bezoek tevens:
www.stichtingesperanza.nl

Alvast, muchas gracias!

Saludos desde Holanda,
Marieke