Wederom een hoop te vertellen en nog meer kippen!

Bijna 3 maanden voorbij…

Hola queridos webloglezers,

Er is weer een hele hoop gebeurd, tijd dus voor een weblogbericht! Alles loopt hier nog altijd goed, hoewel ik wel al eens op het matje ben geroepen... Soms is het werken in een andere cultuur toch best ingewikkeld denk ik. Maar, niets om zorgen over te maken. Seno Mariek is nog altijd hard aan het werk en goed bezig al zeg ik het zelf. Er wordt veel bereikt – tevens dankzij de vele hulp vanuit Nederland – en dat is mooi om te zien. Ik vind het dan ook jammer dat er al weer bijna 3 maanden voorbij zijn, dat betekent dat ik al bijna op de helft zit! Het betekent echter ook dat mijn lieve vriendje Johnny bijna hier naartoe komt. Hoe dichterbij het komt, hoe minder ik hier op kan wachten. Een ZEER leuk vooruitzicht dus! Hopelijk vliegen de komende twee weken wat dat betreft voorbij, maar dat zal wel want er staat weer genoeg op het programma, zoals altijd. Daarover zal ik later wel weer schrijven, laten we eerst eens beginnen met de volgende zaken:

Koninginnedag in Guatemala
Guatemala heeft toch een president zullen sommigen wellicht denken? Dat is correct kan ik zeggen, Colom heet de beste man. Als ik het over koninginnedag heb, dan heb ik het daarom dus ook gewoon over onze eigen koningin Beatrix. Jaaaa, als je ver van huis bent dan wordt je ineens fan van je vaderland! Aangezien Nederlanders echter reizigers zijn en hier rondom Antigua wel meer stichtingen zoals Esperanza actief zijn, verblijven er best veel Nederlanders hier. Reden genoeg dus voor Suzan (van het timmerproject www.timmerprojectguatemala.nl) om samen met een local uit Antigua (Emilio, 4 jaar geleden nog mijn activiteitenbegeleider vanuit de taalschool waar ik destijds les had hier!) een leuk koninginnedagfeestje te organiseren! Het idee hierbij was tevens, dat het entreegeld gedoneerd zou worden aan het Timmerproject van Bendicion de Dios, super dus. Het feest was uiteindelijk zeer geslaagd. Niet alleen heeft het feest meer dan 2000 Quetzal opgebracht (meer dan 200 euro), maar was het vooral ook lekker druk en super gezellig! Grappig was dat je goed kon zien wie de Nederlandse bezoekers waren. De oranje outfits waren werkelijk prachtig, de mijne uiteraard ook. Op de markt had ik nog even een mooie oranje sjaal op de kop weten te tikken en via mijn gastgezin kon ik de door mezelf kado gedane Unox muts wel even lenen. In Guatemala HEEL origineel natuurlijk! Jaaa, ik heb veel leuke reacties gekregen op het feest! : ) Goed geregeld is ook dat twee feestdagen van Guatemala en Nederland voor altijd mooi te combineren zijn. Zo is koninginnedag op 30 april (dit keer een woensdag), maar hebben ze hier standaard op 1 mei een vrije dag, vanwege Dia de los trabajadores, oftewel Dag van de arbeid. Dit kwam iedereen natuurlijk geweldig uit. Eerst lekker feesten voor Beatrix en de volgende dag lekker vrij! Maar goed ook, ik zag mezelf de volgende dag nou niet bepaald weer om 8:00 in de klas staan, maar geen probleem dus! Ik denk dat er de komende jaren dan ook wel een vervolg zal komen op dit ik kan wel stellen succesvolle oranjefeest!

Kippen vaccineren en verhuizen
Uiteraard wordt er naast gefeest of lesgegeven ook nog gewerkt met HET kippenproject. Ik ga er bijna elke dag wanneer ik kan wel even langs om te kijken hoe het ermee staat en gemiddeld zo’n 2 a 3 middagen per week blijf ik ook wel ’s middags in Alotenango om met de kippen te werken. Bijvoorbeeld laatst, toen de kippen gevaccineerd moesten worden. De kippen kunnen namelijk echt vanallerlei ziektes en dergelijke krijgen, dus is het belangrijk om ze daartegen te vaccineren. Ergens rond 12 uur kwam een leraar me uit de klas roepen dat er een man was met ‘medicijnen voor de kippen’ voor mij. Ik ging kijken en deze man overhandigde mij een enorme klomp ijs gewikkeld in kranten en daarbij een piepklein zakje met daarin een klein glazen potje en een flesje. De bedoeling was dat ik het flesje zou openen, de helft van de vloeistof in het glazen potje zou doen (waar onderin in poedervorm de vaccinatie zat), even schudden zodat het goed door elkaar mengt en dan de vloeistof weer terug gieten in het flesje. Dit flesje was zo’n druppelflesje en ik zou dan elke kip een druppeltje in een oog moeten geven. Ik moest wel goed onthouden dat de vloeistof permanent ijs en ijskoud moest blijven, vandaar die dikke homp ijs.
Of ik het trouwens wel zo snel mogelijk wilde doen, liefst die zelfde middag nog! Ik dacht nou lekker! Want Julio was natuurlijk nergens te bekennen en ik had het eigenlijk sowieso leuker gevonden om de moeders te waarschuwen en het met hen samen te doen. Uiteindelijk heb ik Julio maar gebeld of hij smiddags niet even tijd kon maken, want om deze klus nou alleen te klaren... Julio enthousiast over de kippen als hij is, maakte natuurlijk wel eventjes tijd, dus daar stonden we dan om 15:00 met een emmertje, een dikke homp ijs, Marta Julia, vaccinatiespul en de 99 kippen (Vergeten te vertellen namelijk, er was een kip direct al ziek en die is inmiddels overleden.). Het ijs werd aan stukken gehakt en in de emmer gedaan en we begonnen te rotzooien met het voorbereiden van de vloeistof. Rotzooien zeg ik, want het wilde niet bepaald lukken. Dat flesje wilde maar niet open en ook dat kleine glazen potje niet. Sjonge jonge!!! Misschien dan toch maar die man even bellen hoe het moet? Julio was al aan het bellen of Marta ging ook eens even proberen. Een twee drie en hupsakee zowel het flesje als het potje waren geopend! Een simpel klein foefje was er voor nodig, maar daar zouden Julio of ik nooit op zijn gekomen. Superleuk dus voor Marta dat het haar wel lukte, die prezen we uiteraard even de hemel in. En daar gingen we dan. Een zoontje van Marta pakte een kip uit het hok en gaf die aan Julio. Marta hield de poten van de kip vast en ik pakte de kip bij zijn nek en deed een druppel in zijn oog. Hoppa, een kip klaar. Een ander zoontje stond klaar in het hok er langs (waar binnenkort de volgende 100 kippen zullen komen te wonen wegens groot succes van dit project op alle gebieden!) om de kippen daar even te laten lopen. Zo konden we ze mooi even kwijt in dat andere hok om de scheiding tussen gevaccineerde en niet gevaccineerde kippen makkelijk te bewaren. Na elke 10 kippen moest er echter even kort gepauzeerd worden, dan legde ik het druppel flesje namelijk eventjes in de emmer met ijs, want anders zou de vaccinatie niet meer werkzaam zijn. Toen alle kippen gedaan waren kwam Snra Francisca (de moeder die op ma en wo de kippen verzorgt) aangelopen voor haar laatste ronde. (De moeders die de kippen verzorgen moeten smorgens, rond het middaguur en in de namiddag een keertje komen voor de verzorging. Francisca kwam dus rond 16:00 uur.) Ze had ook Irma, haar dochtertje van een jaar of 10, bij zich. Samen met Marta Julia en haar zoontjes hebben zij de kippen weer terug gezet in hun ren, nadat ze die even had schoongemaakt, het eten en water had aangevoerd en het zaagsel had geharkt natuurlijk. Ik vond het een geslaagde middag. Niet alleen waren de kippen gevaccineerd, maar er was ook goed samengewerkt en er hing een gezellig sfeertje. Dat vind ik trouwens ook leuk aan dit project. Je merkt dat er naast de eieren en dergelijke en de doelen die we voor de moeders hebben gesteld nog veel meer goede dingen aan vasthangen. Zo vind ik het leuk om te zien dat de moeders het goed met elkaar kunnen vinden en lekker met elkaar kunnen babbelen. Marta Julia is hier vooral heel leuk mee aan de slag. Ze probeert duidelijk haar best te doen om een praatje te maken met de moeders die de kippen komen verzorgen en biedt een goed luisterend oor naar hun problemen. Ze kunnen hun ei bij elkaar kwijt zeg maar, en dat is mooi om te zien. Ook merken de moeders nu meer dan voorheen, dat zij niet de enige zijn met dergelijke problemen, dat geeft ze een goed gevoel. Ofjah, het is prettig om te weten dat jij niet de enige bent met ernstige problemen, hoe moet ik het zeggen. Jullie begrijpen me wel. Ik vind het ook lief dat Marta Julia mij hier dan later over informeerd, met de vraag of ik of Julio niet iets voor bijvoorbeeld Francisca kan betekenen. Julio heeft toen besloten om ze maar alvast de 30 belonings eieren (de moeders krijgen geen maandelijks salaris voor hun werk met de kippen, maar beloningen) mee te geven in een emmertje. Dat kon ze zeker goed gebruiken en had ze ook echt verdiend voor haar werk met de kippen.

Meer kippen
Zoals wellicht al wel te merken is aan mijn verhalen, draait het kippenproject erg goed. Niet dat het altijd makkelijk is om het goed te laten verlopen. Soms was een moeder bijvoorbeeld ziek en dit werd dan niet even gemeld, waardoor de kippen om 9 uur smorgens super wild waren geworden en Marta (die langs de kippenren woont), maar weer moest opdraven om de kippen te verzorgen. Of een moeder die ineens niet kwam, maar dit wegens grote problemen thuis. (Haar man was niet thuis gekomen snachts en later bleek hij dus gevonden te zijn door de vrijwillige brandweer, waarschijnlijk had hij gedronken en gevochten... Geen lolletje natuurlijk...) Ik werk tenslotte met drie moeders die de grootste problemen hebben (of hadden) en heel arm zijn. Niet altijd even gemakkelijk en dan hoef je ook niet te verwachten dat altijd alles op rolletjes zal lopen. Ik vond dat verhaal over deze moeder bijvoorbeeld wel even slikken. Je zag ook dat haar dochtertje die ondanks alles toch naar school was gekomen, zich totaal niet lekker voelde door deze situatie. Ik vraag me wel eens af wat voor zaken er bij verschillende kinderen thuis afspelen, en hoe ze dan toch zo vrolijk naar school kunnen komen. Dat is echt bewonderens waardig wat mij betreft. Maargoed, even over de komende 100 kippen. Die gaan dus in de andere helft (waar de eerste 99 kippen eerst zaten) wonen. Hier moet nu dus als een dolle nog aan gewerkt worden. Er zijn wederom slechts twee middagen de tijd om alles voor te bereiden. De kippen zouden namelijk pas volgende week komen, maar dat werd ineens veranderd omdat Julio de kippen als hij ze nu donderdag al koopt veel goedkoper kan krijgen. Hoe ouder de kip, hoe duurder natuurlijk. Deze kippen kosten nu 65Q per stuk, ongeveer 5 euro. Dat is precies de bedoeling, want voor dit bedrag zijn de kippen in Nederland ook gesponsord tijdens o.a. de oranjemarkt en de verjaardag van mijn geliefde tante. Echt super bedankt aan alle mensen die een kip gedoneerd hebben, want zonder deze donaties zouden de nieuwe 100 kippen natuurlijk nooit aangeschaft hebben kunnen worden. Ook mijn dank aan vrijwilligster Andrea (meisje uit Duitsland die een tijdje vrijwilligster was bij Bendicion de Dios). Zij heeft een bedrag geschonken waarvan maarliefst 50 kippen aangeschaft kunnen worden! Super dus! Ik hoop maar dat ik het nog voor elkaar krijg trouwens om deze week nog met de nieuwe 3 moeders bij elkaar te komen. Uiteraard gaan voor deze nieuwe 100 kippen, 3 nieuwe moeders deelnemen aan het project. Zij zullen net als de moeders bij de eerste groep kippen zorg gaan dragen voor de verzorging van de kippen in de vorm van schoonmaak, het geven van eten en drinken en natuurlijk het collecteren van de eieren. Dat vergt natuurlijk wel weer de nodige uitleg en de eerste 2 a 3 keer dat de moeders komen probeer ik zelf aanwezig te zijn. Dit is echter wel erg lastig aangezien ik zelf ook nog les geef smorgens bij mijn klasje. Hierdoor ben ik officieel om van 7:45 tot 12:30 bezig in mijn klasje, en kan ik dus ronde 1 en 2 (rond 7:30 en 12:00) van de verzorging van de kippen er niet bij zijn. Gelukkig is er Marta Julia. Ik ben echt zo trots op haar. Ze doet zo haar best met die kippen en heeft er ook duidelijk zoveel motivatie voor en plezier in, dat is echt super om te zien. Ze is dus echt een geweldige projectleidster. Wat ook echt super was, was de dag dat we de kippen hebben verhuist naar de andere kant van de kippen ren. Hier moest nog het een en ander aan getimmerd worden, zoals de leghokken van de kippen en de deur van het hok. Marta is niet te verlegen om ook de hamer in de hand te nemen en mee te helpen timmeren. Echt prachtig was dat om zo’n vrouw aan het werk te zien. Met kindje op de rug hard aan het werk met getimmer en soms zelfs gezaag! Super! Helaas had ik mijn camera die dag niet bij me... Samen met haar hele gezin trouwens is ze goed bezig, die dragen namelijk allemaal hun steentje bij als ze kunnen. Echt leuk.
Maargoed. ZEER binnenkort dus meer info en ook meer fotos van deze nieuwe groep kippen. Tot die tijd blijf ik zeggen: blijf alsjeblieft doneren voor dit kippenproject! Het is simpelweg een geweldig en succesvol project met wat mij betreft ontzettend veel goede vooruitzichten naar de toekomst toe. Julio en ik hebben dan ook als doel gesteld aan het eind van 2008 werkzaam te willen zijn met maar liefst 500 kippen en ongeveer 10 tot 15 deelnemende moeders aan dit project. Dit kan natuurlijk alleen gerealiseerd worden met hulp vanuit Nederland (en andere rijke Westerse landen...). Hier daarom voor de geinteresseerden nogmaals het rekeningnummer van stichting Esperanza: 1362.31.861 o.v.v. KOOP EEN KIP. (5 euro per kip!) Voor meer informatie en vervolgverhalen over dit project verwijs ik tevens naar de website van Esperanza: www.stichtingesperanza.nl Alvast bedankt voor de interesse en ik blijf natuurlijk mijn uiterste best doen hier in Guatemala!

Familienieuws: Goed nieuws! En mas o menos slecht nieuws...
Dan even iets van heel andere aarde. Ik woon hier wanneer ik niet aan het werk ben lekker bij mijn schattige gezinnetje. Ik voel me er echt helemaal thuis en merk ook dat nu ik hier de tweede keer voor lange tijd ben echt ook meer betrokken raak bij de familie. Wat erg leuk was, was natuurlijk de GEBOORTE van DIEGO JOSE afgelopen 5 mei. De oudste dochter van Marco en Maria (Andrea van 21 jaar...) was zwanger en is dus inmiddels bevallen van een gezond, lief, heel klein, mooi babytje, Diego. Ik ben al samen met Kim op bezoek geweest om hem te bewonderen natuurlijk. Echt een lief klein schattig ventje! Hij weegt geloof ik amper 2500 gram en is dus echt heel klein. Maar alles doet het en hij is helemaal gezond, dus dat is helemaal goed. Ook wel echt leuk om Maria helemaal te zien glimmen als ze over Diego praat. Ze gaat er echt elke dag naartoe, ookal vind ze het veel te ver lopen. Dit ten eerste omdat Maria simpel weg een hekel heeft aan lopen en Andrea echt precies aan de andere kant van Antigua. Ten tweede omdat Maria een zeer opgezwollen voet heeft, vanwege dat ze op het moment niet helemaal in orde is. Dat was eigenlijk best nog wel een tijdje spannend hier in huis, tenminste, voor haar en voor de rest van de familie. Voor mij dus ook. We waren allemaal best we bezorgt over haar dat ze misschien wel een serieuze ziekte zou hebben. Maria voelt zich namelijk al een flinke tijd niet altijd even goed en heeft telkens weer last van haar buik, voeten, hoofd, vermoeidheid en zo nog meer dingen. Het was duidelijk geen aanstellerij, anders zouden de artsen haar niet door meer dan 20 (!!!) verschillende testen heenslepen. Ze wilden dan ook vaak in eerste instantie wegens onzekerheid niet loslaten wat de uitslagen waren van die testen, wat natuurlijk erg irritant en beangstigend is. Uiteindelijk kwam er na een laatste ronde onderzoeken uit, dat Maria last heeft van zeer premature overgangsverschijnselen. Allerlei dingen waar je daarvan last kunt krijgen, krijgt Maria dus last. Over het algemeen in extreme mate ook nog eens. Geen lolletje kun je dus wel zeggen. Zeker omdat ze eigenlijk ook nog helemaal niet zo oud is, wat deze verschijnselen dus veel heavier maakt, aldus de artsen. Ze heeft nu van allerlei medicijnen gekregen hiervoor, die haar een misselijk gevoel geven nadat ze ze heeft ingenomen. Door deze medictie en de vele buikpijn heeft Maria nauwelijks eetlust, waardoor ze dan haast vergeet te eten. Goed voor lijn zullen we maar zeggen, maar natuurlijk helemaal niet goed! Daarnaast heeft Maria ook nog last van een van haar nieren, die helemaal opgezet is. Ook hiervoor krijgt ze uiteraard pillen voorgeschoteld... arme Maria! Maargoed, ze heeft gelukkig verder niks van levensbedreigende aard, dus wat dat betreft was ik persoonlijk al lang blij. Maar daardoor desalniettemin natuurlijk niet leuk voor Maria...

Weekendtripje Earthlodge
Aangezien ik dit keer niet zo vaak meer in de weekendjes reisjes maak, werd het weer hoog tijd om toch een keer Antigua eventjes te ontvluchten. Ik merk dat Antigua een geweldig stadje is waar praktisch altijd wel wat te beleven valt, maar aan de andere kant ook een stadje is wat eigenlijk dag in dag uit jaar in jaar uit hetzelfde is. Lastig uit te leggen, maar mensen die hier langer wonen zoals ik zullen me wel begrijpen. Jammer dus dat ik vaak bij reisjes die andere vrijwilligers maken denk van ‘hmmm daar ben ik al een of meerdere keren geweest, geen zin om nog een keer te gaan’. Vaak ook omdat ik dan gewoon het geld er niet voor over heb en alle uren reistijd om ‘weer’ hetzelfde te gaan zien. Tja dat krijg je als je al 3 keer naar hetzelfde land gaat! Aan de andere kant blijven er nog genoeg dingen te ontdekken hier, wat ik ook zeker nog zal gaan doen. En zo dus ook onlangs een weekend samen met Kim. We gingen dit keer pas zaterdag weg (wegens de viering van moederdag vrijdag!) en hadden dus maar tijd voor een klein reisje. Ik had altijd nog in mijn hoofd zitten dat er ergens vlakbij Antigua een of andere ‘lodge’ moest zitten, waar je volgens de verhalen heerlijk kon chillen. Even een kijkje in de Lonely Planet en ja hoor, ze stonden erin! Earthlogde, een lodge voor touristen in een dorpje nabij Antigua. Het lag in de bergen achter Jocotenango (dorpje vlak langs Antigua) in het letterlijk vertaald ‘gehucht’ El Hato. Lonely planet was erg enthousiast over de Lodge, en na er geweest te zijn ik ook! : ) Het is inderdaad prachtig gelegen in een mini dorpje, op slechts 20 minuutjes rijden van Antigua. Ideaal dus om een weekendje eventjes naartoe te gaan. Het kost ook allemaal niks daar. Daarnaast gaat ook nog eens een behoorlijk deel van wat je uitgeeft in de lodge naar de plaatselijke gemeenschap. De eigenaren van de lodge steunen namelijk het plaatselijke schooltje in El Hato, waardoor het aantal schoolgaande kinderen de afgelopen 2 jaar zwaar is gestegen en het schooltje bijvoorbeeld inmiddels ook voorzien is van stromend water en betere voorziening van elektriciteit. Ik als CMVer vind dat natuurlijk super mooie initiatieven. Wat mij betreft zou het zo ook altijd moeten zijn. Als je als rijke westerling een naar verhouding ‘ luxe’ lodge begint in een afgelegen arm bergdorpje, en daar vervolgens flink aan verdiend, vind ik dat je dit wel gepaard zou moeten laten gaan met integratie en hulp aan de gemeenschap, precies dus wat ze hier doen. Voor meer info over deze lodge zou ik bij deze dan dus ook meteen even willen verwijzen naar hun website: www.earthlodgeguatemala.com Wanneer je hierheen gaat ontvlucht je het stadse leventje totaal. Je beland in de middle of knowwhere, met uitzicht over een mooie vallei met in de verte Jocotenango en achter de bergen ligt Antigua verstopt. Je ziet ook nog net een stukje van de vulkaan Agua (die ik vanuit mijn kamertje in Antigua als direct uitzicht heb). Zo dichtbij zit je dus eigenlijk. De stilte hier is echt heel fijn en de hangmatten liggen heerlijk onder het genot van je verse vruchtendrankje, zonnetje en Ipodje. Lekker chillen dus, precies zoals de website omschrijft. Daarnaast hangt er gewoon een heel prettige sfeer op de lodge. De medewerkers zijn allemaal aardig, bezoekers even vriendelijk en er worden komische activiteiten georganiseerd. Zo hebben we meegedaan aan een zeer fanatiek spelletje BINGO! Jawel dames en heren, ik heb in een afgelegen bergdorpje met een groep amerikanen Bingo bespeeld! Op dat moment wa het happy hour dus er werd alvast gezellig gedronken, terwijl we al spelend wachten op de gezamenlijke maaltijd, die avond een BBQ achtig iets. Oja dat is ook weer een enorm pluspunt aan de lodge, het eten was echt supergoed! Het was namelijk erg LEKKER, VEEL, WESTERS en VERS. Wat wil een mens nog meer?! : P Wel leuk ook hoe dat systeem daar werkte. Het leek een beetje op El Paredon. Je pakt gewoon zelf je drankjes en streept die af op de lijst, waar je smorgens je naam opzet. Of wanneer je ontbijt of lunch wil kijk je even op de superrelaxte menukaart en schrijft je naam met wat je wil in het schriftje dat in de keuken ligt. Vervolgens ga je lekker buiten in je hangmat liggen of in je relaxte stoel uitkijkend over de vallei, en wordt je naam opeens geroepen en komt je eten er aan. Relaxed toch?! Daarnaast bieden ze ook nog eens een acupunctuur aan. Ik besloot om de hot cups massage van 30 minuten te nemen. Een meisje uit Engeland had hiervoor gestudeerd en bood deze (zeer populaire merkte ik) service aan op de lodge. Ik bleek van sterke massages te houden, wat Lucy erg leuk vond, dat vind ze namelijk zelf ook het fijnst. Dit hield echter wel in dat de hot cups enorm sterk op mijn rug gezogen zaten en het bloed dus flink omhoog kwam. Op de plaatsen waar je last hebt laat ze ze even zitten, waardoor je naderhand rode afdrukken hebt, maarja kan mij het schelen. Die zijn inmiddels kan ik vertellen weer weg, gelukkig wel. Het zag er namelijk echt ernstig uit na die 30 minuten, zie foto! : ) Maar oke, al met al dus een relaxed en geslaagd weekendje. Ik ga er na mijn reis met Johnny in Juli of Augustus zeker nog eens terug denk ik. Het kost tenslotte niks (ik was in totaal ongeveer 30 euro kwijt voor ALLES!) en is dus echt chilly willy!

Dia de la Madre!
Zoals ik net al eventjes liet ontglippen, wordt ook hier moederdag gevierd. Ik had het twee jaar geleden al eens meegemaakt, en nu dus weer. Dit keer echter ook met deelname vanuit de vrijwilligers, die gevraagd was om ook een optreden te verzorgen. Het is namelijk zo dat voor moederdag alle groepen een optreden verzorgen en dan is er dus een middag waarop alle moeders naar Bendicion de dios komen en een middagje mogen genieten van deze optredens, gratis deelname aan loterijen en spelletjes tussendoor. Superleuk dus! We hadden met de vrijwilligers echt veel lol aan de voorbereiding en uitvoering van onze ‘sketch’. We deden een ren wedstrijd, maar dan met dieren. Aan de wedstrijd deden in totaal 5 dieren mee. Een haas, een aap, een haan, een leeuw en een schildpad. De leeuw probeerden we een beetje als de slechterik voor te stellen en de schildpad als de domme zieligerd. Dit lukte niet helemaal maar dat maakte niet zoveel uit. De sketch ging als volgt: Eerst kwamen alle dieren en hun trainers om beurten op het podium, onder het genot van een of ander heftig liedje ter promotie. Een beetje zoals bij het darten ook wordt gedaan zeg maar. Vervolgens begon dan de wedstrijd, maar dit in slomotion met een tragisch muziekje op de achtergrond. Een voor een zouden de dieren dan uitgeschakeld wordn in de wedstrijd, dit door verschillende gebeurtenissen. Zo begon ik (Ik was de AAP!!! Jaja vader, in dit apenland! ; )) met het eten van een banaantje en dan gooide ik die schil expres voor de voeten van de haas (Kim : )) die daardoor keihard viel en niet meer mee kon doen. Vervolgens werd ik uitgeschakeld door een samenspel tussen de leeuw en de haan. Die gooiden de (speciaal voor deze gelegenheid lange) staart van de leeuw voor mijn voeten als een gespannen touwtje en ik struikelde daar dan over waardoor ik zo’n last had van mijn poot dat ik afgevoerd werd. Vervolgens rolde de leeuw een flesje GALLO bier naar de haan (haan = gallo in het spaans!) en de haan kon het natuurlijk niet weerstaan zo’n lekker gallo biertje te laten zitten en liep vervolgens aangeschoten / dronken de wedstrijd uit. Resterend dus nog de leeuw en de schildpad, waarbij de schildpad uiteindelijk heel bruut uit zijn schild een knuppel te voorschijn trok om de leeuw mee neer te meppen (ja sorry, we hadden ff geen andere inspiratie om op een meer ‘kindvriendelijke’ manier de leeuw uit te schakelen!) De suffe schildpad won dus uiteindelijk en dan was het feest, met het op dit moment meest pupolaire nummer van hier: Nigga, met Te quiero. Al dansend liepen we dan allemaal door het publiek door naar achteren en dat was dan het einde. Achteraf bleek wel dat ons optreden geslaagd was geweest, want tot op de dag van vandaag hebben nog verscheidene kinderen en moeders het over ons optreden. Ik was schijnbaar een erg leuke aap, samen met de schildpad en de haan bleek ik toch wel een van de populairste figuren uit het stuk. Ik zag er ook wel spectaculair uit moet ik zeggen. Ik had namelijk een enorme afropruik op mijn hoofd, een apenmasker, een shirt van de MonoLoco (ik was ook echt een gekke aap, ik ging uiteraard volledig uit mijn dak voor zover ik kon. Moeders konden er niet over uit hoe hoog dat de aap wel niet kon springen! :P), en als klapper twee bij elkaar gebonden roze balonnen op mijn kont als apenreet. Waarvan er overigens bij opkomst (flink hilarisch onder voornamelijk de vrijwilligers) direct eentje knapte en ik dus met een halve kont rondliep tijdens het optreden. Maaruh, ja echt superleuke moederdag gehad dus. Met wel een ontzettende nasleep trouwens. Het is niet geheel makkelijk dat ik de aap was. Julio maakt hier natuurlijk regelmatig dankbaar gebruik van om mij mee te pesten. Zegt hij bijvoorbeeld: “Hee Marieke heb je nog honger?” Ik verbaast” “Nee hoezo?” Julio: “Ja, anders had ik nog wel een banaan liggen!” Dat soort crap! Maargoed, wel grappig ook wel. Zoals alle zaken in het leven heeft alles zijn leuke en minder leuke kanten. Soms vind ik het bijvoorbeeld leuk dat de halve school mij nu herkent en dan is het zelfs lachen als ze me ‘Seno Mono’ noemen, hoe komen ze erop?! Andere dagen denk ik echter SHIIIIITTTT kom ik nou nooit van die mono af?!! Nouja, laten we maar zeggen dat ik mijn rol goed gespeeld heb en het de mensen goed is bijgebleven, en iedereen er lol om had/heeft, wat natuurlijk in principe de hele bedoeling van het optreden was!

Zooooo, nou dat zijn toch maar weer mooi 7 kantjes in Word volgeschreven, dus dat lijkt me wel weer even genoeg, anderd leest straks niemand mijn weblog meer! Of beter gezegd, zo stop ik nooit met schrijven en komt er nooit een weblog bericht. Ik bedenk me namelijk elke keer weer dingen die ik nog moet melden. Als ik nu nog wat bedenk, pech! Dat komt dan wel weer in het volgende bericht, die ik nog eentje zal plaatsen vlak voordat Johnny komt en de grote reis naar El Salvador, Honduras, Nicaragua en misschien zelf Costa Rica zal beginnen!!! Ik kan nie wachten!!!!!

Nu hou ik echt op. Hasta luego mensen!!!

Atentamente,
Seno Mariek