Semana Santa y mas!

Dag allemaal!

Hier weer eens een berichtje, na Semana Santa. Wat een drukte! Ik had het idee dat het nog drukker was dan in 2006, maar hier zeiden ze van niet. Schijnbaar waren niet alle hotels helemaal volgeboekt, wat normaal wel zo is. En Antigua heeft veel hotels! Er waren toch zeker weer duizenden mensen richting Antigua afgereisd, om wat mee te pikken van alle pracht en praal van Semana Santa. Wat inhoud: veel processies met veel mannetjes in paarse pakjes, heel veel wierrook en heel veel afbeeldingen van het verhaal van Jesus (dat kunnen jullie nog wel vertalen in Jezus dacht ik zo). Ik had heel lang het plan om al deze drukte te ontvluchten, bijvoorbeeld met een tripje naar Lago Atitlan of een reisje naar El Salvador (lekker surfen!). Maar nee, ik besloot toch maar in Antigua te blijven, vooral ook omdat mijn maag niet helemaal in orde was. Achteraf bleek het wel mee te vallen, maar je zult maar net zien dat je op reis gaat en hartstikke ziek bent van de parasieten ofzo. Liever niet dus. Ik heb me ook prima vermaakt tijdens de ‘nationale wierrookfeesten’ zoals wij Semana Santa ook wel noemen. Hier voor de liefhebber een stuk over mijn belevenissen tijdens Semana Santa:

Semana Santa
Ik heb veel meer gezien dan in 2006, dus dat is wel goed. Ook heb ik nu eens wat meer geinformeerd over de betekenissen van al die activiteiten elke dag. Veel ben ik helaas alweer vergeten, daarvoor zal ik waarschijnlijk te weinig interesse hebben in het katholieke geloof. Maar belangrijke dingen die je toch minstens moet weten (vind ik dan) als je Semana Santa meemaakt, is bijvoorbeeld waarom al die mannetjes toch paars gekleed zijn? Met ‘al die mannetjes’ bedoel ik alle mannelijke deelnemers aan de processies. Ik vond het eigenlijk belachelijk dat ik zelfs dat niet wist. Het antwoord hier op is echter simpel. Elke kleur heeft natuurlijk zo zijn betekenissen, zo ook de kleur paars. Zo is paars de kleur van het sacrament, de kleur van offering, maar ook de kleur van weerhouding. Met dat laatste bedoel ik dan, dat paars de mensen eraan moet herinneren, zich tijdens Semana Santa te weerhouden van dingen die ze gebruikelijk altijd doen. Er wordt dan natuurlijk gedoeld op ‘slechte gewoontes’. Voor velen bijvoorbeeld niet roken, of geen vlees eten of iets anders dergelijks wat je normaal altijd doet en dan dus tijdens Semana Santa niet. Daarom zijn al die mannetjes dus in paars gekleed. Appeltje eitje! Ook vroeg ik me af waarom ze de ene keer de ene stijl kleding aanhadden en de andere keer weer iets anders. De kleding is namelijk elke keer net iets anders. Bijvoorbeeld een ander mutjes op ofzoiets. Ik vroeg me af of dat te maken had met de soort processie waarin ze meelopen. Bijvoorbeeld dat wanneer de processie afbeeld dat Jezus het kruis draagt, dat ze dan andere kleding dragen dan in de processie waarin Jezus aan het kruis wordt gespijkerd, maar dat was niet het geval. Ook hier is het antwoord weer heel simpel. De processies worden vanuit verschillende dorpen en kerken georganiseerd. Het ligt er dus maar net aan met welke processie je meeloopt, vanuit welke kerk of dorp, welke kledij je aan moet hebben. Echt te simpel, ik had het zelf kunnen raden. Maargoed, weer wat geleerd zullen we maar denken! Verder zie je natuurlijk een hoop romeinse figuren rondlopen. Werkelijk complete toneelstukken speelden zich op straat af. Er werden complete bijbelteksten voorgelezen, vanaf vellen papier op dezelfde manier opgerold om een stok, zoals je in films over romeinen enzo ook ziet. Een heel schouwspel als die mannen die dat voorlezen dan arriveren met paard en wagen (ook dit helemaal in de stijl van die tijd, tot en met de vorm van paard en wagen en de kledij van alles en iedereen erbij). En uiteraard een mensen massa van hier tot Tokio die dan komt kijken en luisteren. Ongelofelijk. Wel grappig vond ik het, want ik was ondertussen begonnen met het kijken van de serie ‘ROME’ (dvd serie van Johnny meegekregen). In deze serie dragen de mensen natuurlijk dezelfde costuums en dergelijke. Dus of ik nu thuis was of op straat, ik zat er helemaal in! : P Nu Semana Santa eenmaal voorbij is, vind ik het dan ook wel weer mooi geweest. Het was echt fijn toen het eindelijk maandag was en ik weer lekker door de RUSTIGE straten van Antigua kon lopen, zonder bang te hoeven zijn dat je weer tegen een processie op zou stuiten en zeker 5 blokken of meer moet omlopen om te komen tot je eindbestemming. Heerlijk rustig in de bus ook, want ook hier is maandag (2e paasdag) toch een vrije dag voor de mensen. Alleen dat vieren ze verder niet, dat wordt allemaal zondag (1e paasdag) al gevierd, de ‘resureccion de Jesus’. Maandag zit iedereen dus afgemat thuis na een week Semana Santa. Want werkelijk, echte gelovigen (de meesten dus in Guatemala) zijn totaal kapot na Semana Santa. Mijn gastgezin bijvoorbeeld ging elke ochtend naar de kerk naar een ontzettend lange mis, dan smiddags de hort op om alle processies en alfombras te bekijken (of zelf mee te lopen) en als het even kan savonds ook nog naar de kerk voor een ‘velacion’ (bezichtiging) van bijvoorbeeld een Maria met daarvoor een enorme alfombra. Bekaf kwamen ze dan weer thuis om de volgende ochtend weer om 6 uur in de kerk te zitten!. Maar Marieke is geen kerkganger, heeft dus steeds lekker uitgeslapen en loopt 2e paasdag gewoon lekker over de rustige straten van Antigua en neemt de bus naar Alotenango op weg naar haar nieuwe klasje!

Het nieuwe klasje
Zoals in mijn vorige weblog vermeld, zouden de leraressen van de beide primero primarias na Semana Santa van klas ruilen. Mij was gevraagd om met de lerares Rosario mee te verhuizen, en dus ging ook ik naar een ander klasje. Dezelfde ‘grado’, maar heel andere kinderen bleek. Niet alleen dat ze allemaal een stuk kleiner zijn, want de kinderen in dit klasje zijn allemaal 7 jaar (En die zijn klein! Veel kleiner dan Nederlandse kindertjes van 7 jaar!), terwijl in mijn andere klasje de leeftijden tussen de 8 en 11 jaar oud lagen. Maar vooral ook een groot verschil, in hoeveel verder ze al zijn! Ze hadden duidelijk al veel meer geleerd, in dezelfde periode. Dit laat dus goed zien dat een kleuterschool wel degelijk nut heeft. Ook op educatief gebied bedoel ik. Want dit is eigenlijk het enige verschil tussen de twee primero primarias (groepen 3 in NL), dat de kinderen in mijn nieuwe klasje een jaar lang kleuterschool hebben gedaan bij Bendicion de Dios en de kinderen uit mijn oude klasje dit niet hebben gehad en dus echt voor het eerst naar een school gaan. Behalve deze verschillen (leeftijd en niveau) zijn er trouwens nog wel meer verschillen te noemen. Een groot verschil zit er bijvoorbeeld ook in de vorm van discipline die de kinderen gewend zijn. Rosario heeft met veel moeite de afgelopen 2 maanden (het schooljaar begon hier 21 januari) haar oude klasje flink wat regels en fatsoensnormen etc. bijgebracht. De kinderen uit het nieuwe klasje zou je verwachten dat die dit ook wel kennen en hanteren, maar nee dus. Of tenminste, heel veel minder! Drie keer klappen betekende in het oude klasje dat alle kinderen dan vervolgens ook 3 keer klappen en stil zijn. Deze regel is werkelijk compleet nieuw lijkt het. Ook na het een paar keer uitgelegd te hebben, blijkt toepassing vervolgens erg lastig. Slechts een paar kinderen klappen ook en/of zijn stil, de rest kwebbelt gewoon verder. Arme Rosario dus, nu moet ze weer 2 maanden streng zijn om de kinderen zo te krijgen zoals het eigenlijk hoort! Want het is waar, je bent op school om op te letten en te leren, en niet om in je schrift te kleuren, met je buurvrouw te kletsen of zomaar wat te dromen. Hoor mij! Hehe, nooit gedacht dat ik dat zo zou zeggen. Maarja, ik ben nu dan ook een echte seno! : P Maar oke, even verder over de wissel. Niet alleen de leraressen hadden geruild, ze hadden ook al hun spulletjes meegenomen. Dit hadden ze niet meer afgerond tijdens Semana Santa, wat inhield dat er maandag niks, maar dan ook echt niks, in ons nieuwe lokaaltje stond. Er kon simpelweg geen les worden gegeven, want er was gewoon niks. Alles zat nog in dozen en ook moest zelfs nog bekeken worden hoe de tafels neergezet zouden worden. Gelukkig was het lokaal naast ons vrij, en konden we daar naartoe met de kinderen. Kinderen die super druk waren, compleet uitgerust van een weekje vakantie (voor zover ze dat allemaal echt hebben, sommigen zullen waarschijnlijk ook wel mee moeten helpen thuis enzo) en daarnaast natuurlijk druk vanwege de grote verandering: nieuwe leraressen (ik tel ook mee als lerares! : )) Gelukkig was er nog Kaat, een meisje uit Belgie die al enkele weken in deze klas werkt. Van haar konden we bijvoorbeeld de namen leren, maar vooral ook dingen vragen als: wat voor huiswerk hadden ze? Waar zijn jullie in dit boek? Wat doen jullie normaal gesproken dan en dan? Arme Kaat, die was zomaar ineens hoofdlerares voor een dagje! Dinsdag ging al stukken beter. Het lokaaltje was redelijk ingericht en er kon gewoon les worden gegeven. Wel nog altijd ontzettend wennen natuurlijk. Maar duidelijk al stukken beter, dan die chaotische maandag. Ik heb er wel vertrouwen in dat het vanaf volgende week allemaal wel redelijk op orde zal zijn en zowel ik wat gewend ben aan de klas las de klas aan mij. Hetzelfde geldt voor Rosario, die het duidelijk nu ook nog erg moeilijk heeft. Ze werkt ook echt wel hard, dus ik probeer haar zoveel mogelijk te helpen. Zo heb ik maandag bijvoorbeeld bij thuiskomst (na mijn gebruikelijke uurtje met Johnny natuurlijk ;) ) een aantal grote vellen papier gekocht. Hiervan heb ik wagons geknipt, als in wagons van een trein. Ook wielen enzo erbij gemaakt, dit gaan we dan op de muur plakken met ‘primero, segundo, tercero, etc.’. Dan kunnen ze dat ook oefenen. Zo moet er nog veel meer gemaakt worden, want alles hangt hier aan de muur om mee te oefenen. Zo ook bijvoorbeeld de getallen van 1 tot 100, de dagen van de week, de kleuren, de letters, de maanden van het jaar, de tafeltjes, noem maar op! Veel is al wel klaar, dat hebben ze al wel. Maar veel dingen dus ook nog niet, wat ik dus deze week steeds zal proberen te maken thuis. Vind ik wel leuk opzich, ik vond mezelf trouwens ook best creatief met die trein, het was zo gebeurt! Nog even een kleinigheidje voor Ibon trouwens: volgens mij heb ik jou klasje? Of niet? Jij had toch vorig jaar de tulipanitos? Dat is dit jaar de primero primaria, om precies te zijn het klasje waar ik nu naartoe verhuist ben. Ik meen zelfs al een kindje herkend te hebben van je fotos van een van je huisbezoeken, Francisco. Maar ok, dat even terzijde voor Ibon! (Ter info: Ibon is spaans voor Ivon, onze eerste echte Esperanza vrijwilligster die vorig jaar een tijdje naar Guatemala is geweest en namens Esperanza bij Bendicion de Dios heeft gewerkt!)

Taalcursus
Inmiddels ben ik weer begonnen met mijn spaanse lessen, na een paar daagjes vacaciones van Semana Santa. Dit keer dan eindelijk wel bij Mundo Spanish School. Keurig netjes werd ik de eerste dag een kwartiertje voor aanvang van mijn les thuis opgehaald door iemand van de taalschool, Vilma. Een leuk aardig mens die me vervolgens voorstelde aan mijn lerares, Amanda. Ik kan het goed met Amanda vinden, dat is wel fijn. Volgens mij is ze ook wel een goede lerares. Ze geeft al jaren lang les vertelde ze en werkt nu echt als vaste kracht bij Mundo. Ze heeft ook heel veel studiemateriaal. Bijvoorbeeld allerlei kaartjes met werkwoorden om oefeningen mee te doen, of verschillende boeken met verhalen in verschillende niveaus om mijn niveau spaans te bepalen. Ook wel grappig dat ik Pablo weer zag nu op de taalschool. Hem was ik denk ik in de tweede week dat ik hier in Antigua was ’s avonds met het uitgaan tegengekomen. Stom toevallig vertelde ik hem dat ik bij Mundo zou gaan studeren en hij bleek daar dus te werken als activiteitenbegeleider. Hij organiseert werkelijk vanalles, bijna elke dag wel wat denk ik. Dus Kim dat komt wel goed! (Ter info: Kim komt zondag a.s. naar Guatemala, onze nieuwe Esperanza vrijwilligster!) Je zult ’s middags genoeg dingen kunnen ondernemen met de taalschool, daar zorgt Pablo wel voor. Altijd leuk om deel te nemen aan de activiteiten vond ik in 2006 en ook de ideale gelegenheid om naast de korte pauzes tussen de lessen door de andere studenten te ontmoeten! Misschien ga ik zelf ook nog wel eens een keertje mee als er iets leuks georganiseerd wordt en ik tijd heb!

Nou, dat was het wel weer zo’n beetje.
Ik zou zeggen, hasta la proxima!

Adios!
Marieke