Zo veel te vertellen!

Ik ben hier nog maar zo kort, maar ik heb zo veel te vertellen! Het is ook allemaal zo leuk hier, ik vind het echt geweldig om terug te zijn. Het leven bij de familie Boche is redelijk als vanouds, alleen ontbreken er natuurlijk wat mensen... Zeker toen ik ze gister de filmpjes die Bibi gemaakt had liet zien, was het erg jammer dat Bibi, Petra, Karine en Jeffrey er niet bij waren. Het was zo leuk om met name Maria zo te zien genieten van die filmpjes :) Bibi het is je werk zeker de moeite waard geweest! Vooral de filmpjes waarbij jij een Petra proberen om een mandje op je hoofd te dragen viel bij de hele familie erg in de smaak! Alleen Andrea heb ik nog niet gezien. Misschien kan ik daar volgende week eens langsgaan met Maria ofzo. Ik ben namelijk wel benieuwd naar het nieuwe huis en ook naar Andrea’s dikke buik! Had ik dat nou al verteld of niet? Andrea is in elk geval hartstikke zwanger en in mei zal de baby er zijn!!! (Oooh Bibi, lekker babytje kijken!!) Ook wil ik komende week eens kijken naar de nieuwe school die Marco is begonnen. Het loopt op dit moment helaas nog voor geen meter. Hij heeft nu geen een student en hij heeft ook zeer weinig contacten, dus op korte termijn valt ook nog niet veel te verwachten... Wel sneu dus, ook voor Maria lijkt me het erg lastig. Want Marco vertelt haar duidelijk erg weinig over wat hij allemaal aan het doen is en je kunt merken dat ze het daar best moeilijk mee heeft. Niet vreemd, want dit kost hen natuurlijk een hoop geld, maargoed. Ik heb beloofd om hen te helpen de pagina web ook te vertalen in het Nederlands. Dan kunnen ze hopelijk ook wat Nederlanders binnenhalen. Zal allemaal toch wel lastig zijn, want Marco heeft ook nog niemand in dienst. Hij spreekt zelf nauwelijks engels, dus ja hoe kom je dan aan je contacten? Ik moet het allemaal dus nog maar zien of de nieuwe spanisch school Academia Tikal wel echt gaat werken, maar ik hoop van harte van wel, ze verdienen het echt! Het zijn zo’n goeie mensen!!

Dan het project! Meteen maandagmiddag ben ik naar Alotenango gegaan om Julio te verassen dat ik er was. Ik had namelijk gezegd dat ik dinsdag pas zou komen, maar ik kon het natuurlijk niet laten om al daar naartoe te gaan. Het was echt heel leuk om Julio weer te zien en als vanouds weer met hem te geinen en rond te lopen bij het project. Ik kreeg meteen een rondleiding, want er was heel veel veranderd en ik moest uiteraard alles zien, vooral natuurlijk de dingen die zijn veranderd met hulp van stichting Esperanza. En dat is best veel! Ik was echt trots op onze stichting, en Julio duidelijk ook! : ) Ik werd ook in alle klassen voorgesteld als de afgevaardigde van stichting Esperanza, mede oprichtster van de tienda etc. Dan keken meteen al die kinderen me aan van wow, die is belangrijk! :P En dat ben ik ook! ;) Alles is inderdaad erg veranderd, maar alles op een positieve manier. Echt alles lijkt beter te zijn dan voorheen. De tafeltjes en stoeltjes die Julio met het geld van de St. Jozef school gekocht heeft zijn ook erg mooi. Het zijn duidelijk degelijke dingen en ze zullen zeker jarenlang gebruikt kunnen gaan worden. Dat is dan echt mooi om te zien, dat ook al ben je in Nederland, er mede dankzij jou hulp zoveel dingen verbeterd kunnen worden. Ook zijn er 2 nieuwe toiletten gebouwt in het nieuwe gebouw dat ze nu huren, met geld van Esperanza. Binnenkort komen er waarschijnlijk nog 1 of 2 toiletten bij (uiteraard ook met geld van Esperanza). Daarnaast heeft Julio een droom die hij al lang had, kunnen verwezenlijken. Net als destijds met de tienda, had Julio al heel lang de wens om een ‘comedor’ te hebben voor Bendicion de Dios. Hij heeft nu dankzij Esperanza dit eindelijk weten te realiseren. Achter het gebouw van waar de tienda voorheen zat (die is namelijk inmiddels wegens groot succes verhuist naar een groter pand!) is er een enorme overdekte ruimte gecreerd. De vloer is nog wel van zand, maar het dak is gemaakt van nieuwe lamina en dus heel degelijk. Hier komen alle kinderen voortaan gezamenlijk eten in de pauze. Dat is dus een ‘comedor’. Ze hoeven nu niet meer met hun bordje ergens op straat te gaan zitten of tegen een muur te gaan hangen. Nee, voortaan eten ze allemaal samen als een grote familie aan lange rijen tafels met krukken. Het ziet er echt zo gezellig uit! Stukken beter dus! Ik ben inmiddels begonnen in mijn klasje en heb vandaag dus ook meegedaan met de ‘refaccion’ in deze nieuwe comedor. En ik moet zeggen, het is echt gezellig! Ongeveer 100 kinderen denk ik kunnen dan tegelijk daar eten en drinken. Sommige tafels zijn zelfs HEEL degelijk. Echt stevige dingen zijn het. Julio wil deze straks verruilen voor andere tafels en deze prachtige stevige tafels gebruiken voor de nieuwe computerruimte, want ook die gaat veranderen en verbeterd worden! Kortom: lang leve Esperanza! We hebben duidelijk al een hoop goede dingen gedaan en er gaan op korte termijn nog veel meer dingen gebeuren. Zo is er bijvoorbeeld al een grote waterreservoir (of hoe heet zo’n ding?) aangeschaft. Want op dit moment is er altijd net te weinig water voor alle kinderen. Dit reservoir gaat er dan voor zorgen dat er voortaan altijd genoeg water is voor iedereen! Joepie!!! Dat bedoel ik nou, ik wordt zo vrolijk van al die goede zaken die hier plaatsvinden!

Dan mijn klasje. Ik kon kiezen uit 3 verschillende klasjes. Eentje was bij de tulipanitos, die voortaan overigens alleen nog maar preparatoria genoemd worden. Eentje was bij de primero primaria, de klas met kinderen die vorig jaar nog tulipanitos waren. En eentje was bij de primero primaria, de klas met kinderen die hetzelfde niveau gaan doen, maar helaas niet de prepatoria hebben kunnen doen. Julio vertelde mij dat de vrijwilligster die op dit moment bij laatstgenoemde klas zit, volgende week weg zal gaan. En dat doordat deze kinderen geen preparatoria hebben gehad, de kinderen meteen al achterlopen en dus meer aandacht nodig hebben, ik dus eigenlijk het beste deze klas kon nemen. Ook is het voor deze kinderen heel fijn, als ze een seno hebben die voor langere tijd blijft. Dus ik vond dat natuurlijk prima, en ging meteen dinsdag na de pauze de klas in. Ik werd voorgesteld door de Guatemalteekse lerares van het klasje, Rosario, een leuke nieuwe lerares. Ik kwam de klas binnen met haar en de kinderen gingen meteen staan: BUENOS DIAS SENO .... (even een stilte want ze wisten mijn naam natuurlijk niet!).... COMO ESTA? En ja dan is het doodstil en wachten ze op antwoord, gelukkig wist ik het antwoord, want ze hadden het natuurlijk tegen mij! :P Ik heel droog: muy bien ninos, y ustedes?? Waarop natuurlijk volgde: MUY BIEN! GRACIAS A DIOS!! Echt zo vet was dat! Ik heb daarna voornamelijk afgekeken hoe de lessen ongeveer gaan. Voor vandaag hetzelfde. Het zal wel moeilijk gaan worden, want die kinderen weten echt weinig! Natuurlijk kunnen ze nog niet lezen en schrijven enzo, want hun niveau is vergelijkbaar met groep 3 in Nederland. Maar er zijn zoveel andere dingen waarover je verbaast dat ze dat dan ook niet weten.... dat is soms echt erg om te zien. Zo krijgen ze gelukkig dus ook in die dingen les. Bijvoorbeeld het vak Ambiente Social. Dan praten ze met de lerares over sociale dingen. Hierbij moet je denken aan de familie, de vrije tijd die ze hebben, het leven op school, maar ook bijvoorbeeld over Guatemala en enig topografisch besef. Gister en vandaag hebben ze 3 dingen geoefend. Er is uitgelegd dat ze in het land Guatemala wonen, in het departement Sacatepequez en in het dorp San Juan Alotenango. Denk je nou dat ze dit uit elkaar kunnen houden? Nog niet eens dus! Op een paar na dan, zo pik je er wel meteen de slimsten tussenuit. Ook krijgen ze het vak Ambiente Natural. Zo gingen ze vandaag bijv. leren hoe al hun lichaamsdelen enzo heten. Dat weten ze dan gelukkig over het algemeen wel, maar toch... je kunt merken hoe ver deze kinderen achterlopen in vergelijking met Nederlandse kinderen. En dat verschil is groot, HEEL groot. Je merkt ook dat ze vooral veel moeite hebben met dingen onthouden, iets wat juist van pas komt op school. Ik vind het dus wel een grote uitdaging om met dit klasje aan de slag te gaan. Ook weer beter is dat er voortaan maximaal 25 kinderen per klas zitten bij Bendicion de Dios. En dat is als je met zulke kinderen werkt ook meer dan genoeg! Wel hele lieve kindertjes trouwens. Ik ben al meteen vanaf dag 1 geaccepteerd als de nieuwe seno. Seno Mariek is er dus weer helemaal! :P Ik kreeg na dag 1 zelfs al een tekeningetje van een van de kinderen :) Ook komen alle kinderen op het eind van de les naar je toe om je een kus of omhelzing te geven en ‘hasta manana seno!’. Ik vind het prachtig! : )

Op dit moment schrijf ik dit stukje thuis op mijn laptop. Ik zit namelijk te wachten totdat ze mijn backpack komen brengen. Echt gruwelijk irritant dat ze totaal niet konden zeggen hoe laat dat ze die komen brengen. Maarja, ik ben al lang blij dat ze hem gevonden hebben en dat ik straks eindelijk ook die spullen dan allemaal heb! Oja even aan Bibi de vraag of je fotos kunt sturen van de kinderen van de st. Jozef school. Hoeft niet perse van alle kinderen, maar wel van een aantal klassen als dat kan. Want ik heb Julio de tekeningen gegeven die ze gemaakt hadden in Geldrop en we willen die graag ophangen in de hal van Bendicion de Dios, maar als er dan fotos bij komen te hangen met daarop de kinderen die de tekeningen gemaakt hebben dan wordt het allemaal wat levendiger. Ik hoop dus dat dat kan!

Nou dat was het allemaal wel weer zo’n beetje. Verder nog niet veel verhalen over mensen die ik hier heb ontmoet ofzo. Ik ben tot nog toe te lui en moe geweest om echt uit te gaan op zoek naar vrienden. Maar dat zal heel snel goedkomen denk ik. Ook omdat ik al ben uitgenodigd om morgenavond naar la Sala te komen (donderdagavond he! :)), want dan worden de verjaardagen van 2 los ninos vrijwilligers gevierd en zullen er dus veeeel vrijwilligers komen enzo die ik dan allemaal kan ontmoeten. De volgende dag zijn we dan allemaal gaar, maar dat maakt niet uit. De volgende dag is namelijk het jaarlijkse uitstapje met alle leraren en vrijwilligers van Bendicion de Dios naar Esquintla, naar het waterglijbanenpark ‘automariscos’. Wat ben ik toch weer een mazzelaar dat ik dat meteen nog ff mee pik!

Zo, dat was het dus wel weer eventjes. Wellicht tot het weekend of anders volgende week weer!

Saludos a todas en Holanda desde Antigua Guatemala!
Marieke