Nog maar even...

Holaaa!

Hier weer eens een wat uitgebreider bericht, nog altijg vanuit Guatemala. Ik schrijf ‘nog altijd’ , want binnenkort ben ik al weer in Nederland! Dat is toch wel vreemd moet ik zeggen. Ook al heb ik zelf mijn terugreis verzet naar een paar weken eerder, komt het nu toch ineens wel erg dichtbij. Ik kan bijvoorbeeld nu al zeggen, dat volgende week mijn laatste week is. Dat is toch wel gek, na al die maanden.
Maargoed niet getreurd over het feit dat ik hier straks weg moet. Zoals gezegd heb ik alles kunnen doen die ik wilde doen, en ik weet nu al dat ik hier zeker nog wel eens terug zal komen. Dat is wel een fijn idee. Ook zal het leuk zijn om weer terug te zijn in Nederland. Daar wacht natuurlijk mijn ‘verloofde’ mij op op Schiphol en vervolgens kan ik een paar dagen later (als ik nog ff snel een kaartje kan krijgen ergens!!! Please help me mee zoeken!!) lekker naar Lowlands om te aclimatiseren... :P

Op dit moment ben ik dus alles een beetje aan het afronden. Tussen neus en lippen door laat ik ook even voor mijn kindjes vallen dat volgende week de laatste week zal zijn voor Seno Mariek. Dat zal voor sommige kindjes geen probleem zijn (ze zijn afscheid nemen van Senos wel gewend), maar voor sommige kindjes ook best moeilijk. Ze hechten zich echt heel snel aan je, en zeker als je dan langere tijd blijft zoals ik hebben sommige kinderen het er toch wel moeilijk mee dat je weg gaat. Het scheelt gelukkig dat ik ze kan vertellen dat ik wel weer een keer terug kom (ik zal er maar niet bij zeggen dat dat misschien wel een paar jaar kan duren...), dat zal het hopelijk allemaal wat makkelijker maken. Ik wil geen huilende kindjes!!
Ook het kippenproject ben ik poco a poco aan het afronden. Ook hier heb ik natuurlijk flink wat tijd en aandacht ingestoken. Helemaal tevreden met hoe het nu allemaal loopt ben ik nog niet, maar ik heb er wel vertrouwen in dat dit op korte termijn allemaal goed komt. Alle begin is moeilijk, dat geldt in dit geval zeker. Of: een project dat nog in de kinderschoenen staat wiebelt nou eenmaal. Wanneer dit project een eindje verder op weg is ben ik er van overtuigd dat het een prachtig project zal zijn. Dit vertrouwen heb ik zeker, aangezien ik weet dat hier ook aan gewerkt zal worden.
In een vergadering met Julio en Bibi hebben we namelijk besproken dat stichting Esperanza voor het laatste stukje van dit schooljaar (dat nog loopt tot november) een lerares gaat betalen die het klasje van profe Mario in de ochtend zal overnemen. Op deze manier heeft profe Mario de ochtenden voortaan vrij. Hij kan zijn ochtenden dan gebruiken om o.a. te werken aan het kippenproject. Voor dit project zal hij vanaf nu dan ook de projectleider zijn. Afgelopen vergadering (maandagochtend) heb ik hem aan de moeders geintroduceerd.
Aangezien het kippenproject geen volle ochtenden werk vergt, heeft Mario vanaf nu ook tijd voor andere zaken. Er zijn bij Bendicion de Dios namelijk eigenlijk altijd wel dingen te doen, waarvoor eigenlijk niemand beschikbaar is. Hierdoor hebben de leraren het vaak veel te druk en moeten ze regelmatig weg uit hun klas tijdens de les. Vanaf nu is Mario de persoon die dan hiervoor ingezet zal worden. Een prettige verandering voor de leraren, die nu gewoon in hun klassen kunnen blijven tijdens de les.
Een belangrijke zaak om bijvoorbeeld meer aandacht aan te besteden is de samenwerking met ConstruCasa, een organisatie die huizen bouwt voor de armsten onder de bevolking van Guatemala. Mario heeft nu de tijd om met hen om de tafel te gaan zitten, met hen op huizenbezoeken te gaan en dingen te regelen en dergelijke, wat voorheen tussen de lessen door moest.

Wat heb ik de afgelopen tijd nog meer meegemaakt? Afgelopen weekend niet meer op reis gegaan, dat ga ik komend weekend doen, mijn laatste weekend! Nee afgelopen weekend ben ik lekker in Antigua gebleven, waar genoeg te doen was. De vrijdag ervoor was het namelijk groot feest (wanneer hebben ze in Antigua eens niets te vieren?? : P) vanwege (hoe kan het ook anders) een heilige. Hij heet Santiago en is de heilige van de stad. Er waren allerlei bandjes en marktjes, met name in parque central natuurlijk, en ’s avonds een uitgebreid vuurwerk. Naast het relaxed rondlopen door Antigua, heb ik ook weer eens flink bijgepraat met de ouders en natuurlijk ook zoals altijd met Johnny. Op zondag ben ik op bezoek gegaan bij Fernando. Hij stond met een standje in de Ruinas Capuchinas (een van de mooiste en grootste ruines van Antigua) op het Festival del cafe. Daar kon hij met zijn koffie uiteraard niet ontbreken! Het was erg gezellig in zijn stand, dus ik ben er een paar uurtjes blijven hangen. Gepaard met een lunch (zelf meegenomen broodjes met hagelslag en pindakaas! : P) als een soort picknick in de tuin van de ruinas, echt een mooie tuin. Ik was er 4 jaar geleden wel eens geweest al, maar het was zeker de moeite waard om nog eens te bezoeken, zeker in combinatie met zo’n koffie festival en het stralende weer. Want het was echt mooi weer afgelopen weekend, geen druppel regen gezien en tot een uur of 17:30 toch zeker wel 30 graden denk ik! Fernando heeft sinds kort ook chocola die hij verkoopt in zijn kaffee. Door de afgelopen maanden heen werd de chocola steeds lekkerder, tot het perfect was. Hij heeft nu ook eindelijk het doosje af en heeft hier 6000 van laten maken als eerste oplage. Die moesten natuurlijk flink gepresenteerd worden tijdens het festival. Oja? Wat heeft chocola met koffie te maken? Tja, je moet toch wat bij je koffie eten? En deze chocola is niet alleen chocola, maar een cacao boon, overgoten met pure chocola en daar overheen cacao poeder. Echt lekker kan ik zeggen! Fernando zorgt er uiteraard voor, dat deze chocolaatjes van dezelfde kwaliteit zijn als zijn koffie (en dat is hoog). Bovendien zorgt hij ervoor (net als bij de koffie) dat hij de mensen die het produceren goed betaald. Een mooi principe dus. Maargoed, het was dus wel gezellig daar en ik heb nog meegeholpen ook met de chocolaatjes. Want de mensen mochten gratis eentje proeven dus er moesten steeds chocolaatjes neergezet worden. Hiervoor stond er een enorme bak van die dingen klaar, maar aangezien er cacao poeder overheen zit, zaten veel chocolaatjes veelsteveel onder de cacao. Mijn taak was dan ook om ze met een kwastje af te doen en in de presenteercupjes te leggen. Daarnaast zat ik daar toch en hielp ik mee met de verkoop van tassen, chocola en natuurlijk de koffie. Ik zou zo aan de slag kunnen bij Fernando! Maar nee, ik kom hier vrijwilligerswerk doen, dus ook deze zondag. Hoewel ik natuurlijk wel werd voorzien van gratis capuchino en zoveel chocolaatjes als ik maar wilde! : P.

Hmmm, wat is er nog meer gebeurd? Het vertrek van veel mensen, zoals AL mijn huisgenoten. Hans en Bibi zijn weer doorgereist naar Peru, Katy is terug naar Nederland en Elke is aan het rondreizen hier in Guatemala. Ik bleef afgelopen zaterdag dus als enige over hier in huis, met de familie natuurlijk. Maar niet getreurd, ik kan er wel tegen om wat “alleen” te zijn. Bovendien ken ik voldoende mensen hier om iets mee af te spreken als ik wil. En afgelopen maandag is ook Sanne begonnen met werken bij Bendicion de Dios, een meisje dat bij mij om de hoek woont. Dus ook dat rot stuk naar de bus over die laaaaange 9e calle hoef ik nu niet meer alleen te doen. Sanne wacht me op op de hoek en ook terug naar huis wachten we op elkaar om samen de bus te pakken. Vanaf vrijdag komt ook vrijwilligster Annet (die engelse les geeft bij de basicos) in onze cuadra wonen, dus dat is wel handig en gezellig!

Nouja goed. ik heb wel weer genoeg vermeld voorlopig. Ik laat nog wel wat van me weten voordat ik vertrek hier en daarna zie ik jullie wel weer in NL!

Saludos,
Marieke